Stoyu na prystani, brakuye vidstani – shche krok vpered i okean ne sam.
I vsi tvoyi dushevni chytroshchi navit', yakshcho ya bula.
Nam vsim brakuye vidstani, brakuye chyiohos' dna.
Vsim nam prytyrayut'sya blyz'kosti, navit' z kym ne bula.
Stoyu na prystani, kovtayu vidstani, mistamy stin rozdilyat' chram,
Tvoyim vitram brakuye micnosti, vitryla zastylayut' okean.

Bo nam z toboyu doshchi cholodni nad holovoyu. (3)
Bo nam... z toboyu... nam...

U moyich hlybynach chtos' svitlo vklyuchyv, nabrav moyi zori i vypyv.
I, Boze, chomu mene ne lyubyv? Ya b zalyshylas' z toboyu...
Stoyu na prystani svoyeyi vidstani – shche krok vpered i okean ne sam.
stoyu bez prystrasti v dushevniy kyslosti, u serci tisno moyim kytam...
Nashcho meni tvoyi perestorohy? Moyi hlybyny zahlushyly Boha. (2)

My z toboyu z odnoyi vidstani, z odnoho chovna.
My z toboyu z odnoyi prystani, de nas nema...
My z toboyu z odnoyi vidstani, z odnoho chovna.
My z toboyu, de nas nema...

Bo nam z toboyu doshchi cholodni nad holovoyu. (5)
Bo nam z toboyu...