De tycho spokiy vpade na tim’ya
I nevlovymo nakotyt' slozy,
De na asfalti shche zapach lita,
Ta vze v bahryane ubralas' osin,
Ya povertayus' znovu dodomu.

De v koznim kroci luna dytynstva,
Shcho nam tak dovho shche vchora snylos',
Tut tak bahato pereminylos',
Ta vse z, shcho malo, taky zdiysnylos'!
Ya povertayus' znovu dodomu.

De vsi dorohy navik ziyshlysya
I vidnayshlysya uraz u tobi,
De tvoyi kvity v moyim kolossi,
De tvoye sonce v moyim nebi,
Ya povertayus' znovu dodomu.