Ponad stepom nad dolamy
Viter hravsya kovylamy,
Strinuvsya yomu staryi
Pokynutyi vitryak.
I huknuv do noho viter:
"Vze lybon ne piv stolittya
Ty stoyish samotno tut,
Nemov navik zaklyak.

Pam’yatayesh, tvoyi kryla
Stilky chliba molotyly!
I buly z toboyu my,
Yak ridniyi braty.
Toz teper letimo, brate!
Hodi tliyuchy stoyaty,
Koly mayesh kryla,
To litaty musysh ty."

A na mlyni voron chornyi
Harknuv vitru na vse horlo:
"Za shcho ty hluzuyesh z noho,
V chim yoho vyna?
Ne turbuy darma staroho
I lety sobi iz Bohom,
Chashu vze svoyu hirkoho
Vin dopyv do dna."

Ta vitryak stoyav oterplo,
Tilky stalo v zornach terpko,
A skazenyi viter
Vid svoho ne vidstupav.
Tak zletity zachotilos',
Az u hrudyach zaskrypilo,
I zmachnuvshy krylamy,
Na travy vin upav.

Ponad stepom nad dolamy
Viter hraye kovylamy...