Mayu, bratyku, lvivs'ku gitaru,
Tishus' neyu vze dobrych dvadcyat' lit,
Kumpel miy z lychakivs'koho baru
Hrav na niy svoyiy divchyni
Tak, yak ya – vsim lyudyam nyni!
Ya z gitaroyu, nache z ridneyu,
Po zabavach tak shpilyayu, shcho nu!..
A koly sami my z neyu –
Sluchayu yiyi strunu,
Shcho pro L'viv turkoche pisenku sumnu:

"De b ty, druze, mene ne viv,
Ta naykrashchyi dlya mene – L'viv,
Tam u vs'omu – charivna hra,
Tam navit' ratusha tancyuye – oy-di-ridi-ra!..
Shkoda trudu i shkoda sliv,
Bo naykrashchyi dlya mene – L'viv
Zi svoyimy "ta yoy", "ta ydy"...
I shchastya my zavzdy
Znaydem u L'vovi.

Cya gitara chocha y derev’yana,
Ale serce i dushu maye tez.
Yak pryhornu – spivaye do rana
Tychu pisenku pohidnu
Shche y taku dlya mene ridnu.
I lechu ya u mriyach do L'vova,
I provulky vuzenki vpiznayu,
I movchyt' hora Zamkova,
Tycho vsyudy, yak v rayu, –
Vsi gitaru lvivs'ku sluchayut moyu:

"De b ty, druze, mene ne viv..."