Dzerkalo vitryn, zyttya miz trotuariv
Perepysky v dovhi myli, napam’yat' nomery
Ochi vid zelenych do tryvozno karych
Z zirkamy po kyshenyach, taki shchaslyvi my
Ty vsya taka moya po vulycyach vechirnich
I v tysyachach oblych my same ti znayshly
I vse shcho stalo ridnym tvoyi usmishky i pohlyad
I tviy zymovyi shalyk barvy rannoyi vesny

Do okeanu shche tak daleko
Viter pivdennyi solonym torknet'sya do hub
Lehko pity ta vernutys' nelehko
Do okeanu daleko, choch moze vin z namy des' tut...

I namysto dniv, hroshi yak svoboda
Vyrvatys' za ramky, ya tak malo zarobyv
Na svoyi zakryty ochi v krisli i do tvoho
Soncya dotyahnutysya sered cych cholodnych zym

Pyl starych knyzok, z haryachym shokoladom
Vyide z mene cholod v naytemnishomu kutku
Ye kudy vernutys', tam mene zavzdy chekayut'
Bosoniz po chvylyach na tviy holos ya idu