Tilky spravznye v zytti ye, naspravdi, vazlyvym!
Ne deshevi smishni i banalni pidrobky!
Pid brechni ruynivnym i zhublyvym vplyvom
Pomylkovi robymo kroky!

Poryad chtos' spivchuvaye "vidverto" i "shchyro",
Ta smiyet'sya pidstupno za spynoyu, zlisno!
Upiznaty falshyvoho yak lycemira,
Doky vse shche zminyty ne pizno?

Yak diznatys', shcho ye ne brechneyu, a pravdoyu,
Chto dlya tebe naspravdi shcho znachyt'?
Koly dobre tobi – zavzdy "druziv" bahato,
Yak pohano – chy bahato pobachyt'?

Chas rozstavyt' use po svoyich miscyach!
Ne trymay u sobi obrazy vchorashni!
Vsi pidrobky znykayut' nazavzdy z zyttya,
Zalyshayut'sya tilky spravzni!

Pryspiv:
Ya dyakuyu vsim, chto prodav mene y kynuv,
Chto ne pidtrymav, chto zradyv – tym bilshe!
Zavdyaky vam znayu ya druzby cinu!
Dyakuyu, vy mene robyte sylnishym!
Ya dyakuyu vsim, chto poryad zi mnoyu,
Chto pidtrymuvav i ne prodav by nizashcho!
Zavdyaky vam ne zdavsya i vstoyav!
Dyakuyu, vy mene robyte krashchym!

V mene ye spravzniy druh! Vin zavzdy poryad buv!
Dobryi, chesnyi, pryamyi, poryadnyi!
U zytti z riznych smuh vin mene ne zabuv,
Ne povivs' na instynkty stadni!

Shchyro viryu yomu, meni prosto z nym zyt'!
Koly vsi pochovalys' po norach,
Vin nikudy ne znyk i buv poryad v tu myt',
Koly, raptom, z’yavylosya hore...

Vin buv poryad, koly ya nichoho ne mav,
Koly ya zalyshyvsya za kadrom!
Vin platyv za oboch, vyhody ne shukav,
Nazyvav mene svoyim bratom!

Peremohu zdobuv ya, ne vpasty zumiv!
Serce moye napovnylos' radistyu!
Vin takoz poryad buv, shchyro y virno radiv,
Ne tyahnulo vid noho zazdristyu!

Pryspiv

My z toboyu udvoch hrizni hory zvernem!
Tilky poryad potribno ity!
Z namy vira i Boh, tomu my dosyahnem
Bud'-yakoyi vershyny, mety!

Toz spasybi tobi, shcho u mene ty ye!
Ne bida te, shcho my tak daleko!
Zavdyaky nashiy druzbi teplishe staye
I zyvet'sya po-spravznomu lehko!

Pryspiv