My zustrilys' z toboyu vnochi
I takymy shchaslyvymy todi buly.
Ne zurochyly chorni ochi,
Bo zumila ya ne zaklykaty bidy.

Zahadayu ya try bazannya:
Vira v sebe, kochannya u nashych sercyach.
I zvychayne staye nezvychnym,
Bo yaskravi vohni zapalaly v ochach.

Pryspiv:
Nich nakryla vse polotnom
I v obiymach ohortaye chas.
Des' podivsya nash micnyi son.
Svit nichnyi dlya nas!
My blukaly des' po Zemli,
I ne znaly, skilky ye prykras.
Vse dlya tebe – ty ozyrnys',
Cilyi svit dlya nas!

Shvydko chas mynuv, my zbahnuly,
Shcho zminytysya mozem – ce v nashych rukach.
I nestrymnyi potik v mynule
Skaze nam, shcho zrobyly z toboyu ne tak.

Mayu tretye svoye bazannya:
Nazdohnaty chas toy, shcho daremno proyshov,
Cinuvaty svoye kochannya
I bazayu, shchob kozen iz vas te znayshov!

Pryspiv