Ne zupynyty chas, ne zupynyty myt', a chochu,
Spoyity ne vyno – usta i nahotu divochu.
Koly bulo teplo, koly bulo cvilo,
Toho ne shanuvav rozmayu.
V cholodnu nich prokynuvsya v slozach,
Bo y dosi shche hulyayu.
V cholodnu nich prokynuvsya v slozach,
Bo y dosi shche hulyayu.

Kochanu zahubyv, bo sokolom litav za chmary,
Buv chortom na zemli i padav u chmilyu u chary,
Choho shukav ya tam, – de lycho yak slota
Navishcho dolyu proklynayu,
Hirka vona, bo nudyt' samota,
Bo y dosi shche hulyayu.

Ni zinky ni ditey, ni tynu ni dverey – mohyla,
Chy ye shche ta lyubov, shchob zle moye zyttya prostyla?
Nema yiyi nema, – napyusya y ne zasnu
I tu shcho zahubyv – zhadayu.
Zna tilky Boh – lyubyv lyshe odnu,
Choch dosi shche hulyayu.
Zna tilky Boh – lyubyv lyshe odnu,
Choch dosi shche hulyayu.