Ya pobachyv v tobi stilky vlasnych fobiy,
Cya vzayemna zloba stala spilnym chobi.
Ya sebe ryatuyu, i tebe likuyu,
Znovu den mynaye, yak nevdala sproba.

Nashcho ci skandaly, yak vony distaly.
Ya vze zarikavsya – ne kazaty y slova.
Ale ty prychodysh, znovu shchos' znachodysh
I staru plativku zapuskayesh znovu.

Vse ce tak dratuye, my sebe ne chuyem.
Vze y ne zrozumity – de brechnya, de pravda.
Nam by des' upasty, vsi krapky rozklasty,
Ale ty ne chochesh – ya tebe ne paryu.

Pryspiv:
Vze davno ne vazlyvo,
Chto z nas pershym pochav, a chto ostannim.
My marnuyemo syly,
Shchos' dovesty – yedyne tupe bazannya.
Kozen znaye napevno,
Shcho prychynu shukaty v sobi treba –
Sperechatys' daremno,
Ale zavtra my znovu vse pochnemo...

Yakos' rozitnulo, my – mishen i dulo.
My yak na dueli – stoyimo navproty.
Nam by schamenutys', znayemo – ce durist',
Shcho trymaye micno, yak vazkyi narkotyk.

Ya nervovo kuryu, yakos' ce rozrulyu.
Ya tobi hovoryu – ce realno charyt'.
B’yemo tych, chto poruch, kozen sam po sobi.
Vyhribay, yak chochesh – ya tebe ne paryu.
Vse, shcho maly,
Vse prohraly.