Napevno, v moyi dveri postukav pershyi shans,
Koly ya tilky dumav: "Kudy b viddaty chas?".
A dali shche zamyslyvs': "Yak budu zyty ya?"
I skoro zrozumiv ce: "Potribni skriz' znannya".

Pryspiv:
Ya vchusya u leviv, ya vchusya v orliv,
Ya vchusya v lyudey, shcho zavzdy uhori,
Bo znayu ya: kozen z nych maye shchos' te,
Shcho mozu ya vyvchyt', shcho bude moyim.

Proyshlo shche trochy chasu, ya vyrishyv y pishov,
Pishov shukaty shchastya – znayshov krayinu not,
De ya zustriv i Bacha, y bahato shche koho,
De potim buly noty zyttya, zyttya moho.

Ya znayu, shcho ne zmih by, ne zmih by ya, ne zmih
Bez druziv vsich i ridnych svoyi pysat' pisni.
Vy tvoryte kartynky, frahmenty iz zyttya,
Koly na nych pohlyanu – to pisnya vze moya.