Hospody, probach ya hrishnyi.
Ya ne ye naykrashchym, ya ye nayhirshym.
Moyi bezhluzdi dni, moyi bezhluzdi hodyny
Zberu dokupy u zyttya, chomu todi zradiyu?

Miy hrich pidnissya do nebes, miy hrich zabyraye syly,
V moyich sumnych ochach spasinnya viry tliye.
Ya chotiv by vtekty v monastyr, ya chotiv by schovatys',
Ale, Hospod', skazy meni ty c'oho bazayesh?

I ya bachu lyudy lyublyat' cey svit, lyudy lyublyat' sebe,
I ne kazy yim pro tilo i krov, vony skazut', shcho vse ce puste.
I koly padayu ya, ya samoho sebe lyakayus',
Nevze ya takyi samyi i vsim sercem ne kayus'?!

Hordist' moya pomyraye, ya rozipnu Tebe na chresti,
Moyi pusti slova, ya nahaduyu sobi "stiy!"
I ya ne stav velykym, ne navchyvsya tvoryty dyva,
Ale v mene bula cil, lyubyty Tebe – moya meta.

Pryspiv:
Taki, yak ya, ne prokydayut'sya rano,
Taki, yak ya, ne mayut' duchovnych vidznak,
Taki, yak ya, bahato choho ne znayut',
Ale sercem svoyim my chochemo lyubyty Chrysta.
I na rozi vulyc', prospektiv, maydaniv,
My budemo povtoryuvaty ci prosti slova.
Hospod' Isus toy, komu ya doviryayu,
Hospod' Isus toy, komu viryu ya.

I ya vchus' buty prostym, i ya vchus' buty vidkrytym,
I ya vchus' pidnimatys', koly znovu vpav,
I ya ne znayu chy ya zmozu shchos' dobre zrobyty?
I ya vidchayu kazu "davay, vidpuskay!"

Ya pochynayu novyi den z novymy pomylkamy,
Yich tak bahato, shcho ne zhadaty usich.
Cey kazkovyi svit ne vyhadaly my z vamy,
Ale zipsuvaly yoho same my.

I poky obertayet'sya zemlya, i poky v nas ye shche holova,
U nas u vsich ye mozlyvist' zminyty svoye zyttya.
Mozna pomerty bez kayattya, ne zalyshyty i slid,
Mozna holoduvaty ne vkusyvshy nebesnyi chlib.

Ale ce ne dolya moya, ce ne miy zyttyevyi shlyach,
Ya budu shukaty vichnist' des' tam na nebesach.
I borot'ba z samym soboyu, ya kazu sobi "ni",
I ya budu zertvoyu zyvoyu, shchob znayty svitlo sered t'my.

Pryspiv

Vidnaydy svitlo, zminy svoye zyttya (2)
Vidnaydy svitlo, vidnaydy svitlo
Vidnaydy svitlo, zminy svoye zyttya (ves' kuplet – 2)