Vona chotila shchastya, vona chotila dobra,
Vona chotila dytynu i rodynnoho tepla.
Vona bachyla sny, mriyi do kupy skladala,
Ale pryishla osin i vona znovu chekala.

Lystya vkotre opalo i vkotre z’yavylos',
Vsi mriyi i spodivannya ob skelyu vkotre rozbylys'.
Sonce syly zabralo, dushu chomus' ne zihrilo,
Syly bilshe ne maye i vona poletila.

I popavshy v teneta bozevilnoho napivshchastya,
Viddayuchy svoye tilo nichnomu tancyu,
Yaka solodka spokusa, yaka myttyeva nasoloda,
Yake ne strymane bazannya viddatys' obov’yazkovo.

Ce zaboronenyi plid, ale vin yim do vpodoby.
Ce samohubstvo, ale yim pro ce nevidomo.
Ce, yak sil u rani, abo, yak kulya u serci,
Vid c'oho mozna pomerty i ne voskresnut'.

Pryspiv:
I taki, yak vona, smert' obyraly.
Kvartaly zrostaly, kvartaly znykaly.
I ce stalo modno, i ce stalo za pravylo.
Ce skriz' i povsyudy, nebezpechno i omanlyvo.

Vona chotila shchastya, vona chotila dobra,
Vona chotila dytynu i rodynnoho tepla.
Vona bachyla sny, mriyi do kupy skladala,
Ale pryishla osin i vona znovu chekala.

Ya bachyv samotnist' yich lyakala,
"De moye shchastya?" – dusha krychala.
Yak zmyrytys', yak ce pryinyaty,
Ale Hospod' moze tebe z kolin pidnyaty.

Ale ty ne virysh, ty zachynyayesh vucha.
I znovu na podvir’yi, na pobachennyach, i znovu v klubach.
I znovu v obiymach, tobi zdayet'sya nazavzdy,
Cherez chotyry misyaci slova znovu ti z sami.

I proyshov chas, i pryishlo hore,
I ne dosyahnuta meta rodyny i lyubovi.
I proyshov chas, i pryishlo hore,
I ne dosyahnuta meta rodyny i lyubovi.

Pryspiv

Vona chotila shchastya, vona chotila dobra,
Vona chotila dytynu i rodynnoho tepla.
Vona bachyla sny, mriyi do kupy skladala,
Ale pryishla osin i vona znovu chekala.

Posluchay, posluchay, Tvorec' neba i zemli,
Toy, chto buv do pochatku isnuvannya chasu,
Toy, chto daye zyttya koznomu iz nas,
Chiba Vin ne znaye yak zrobyty nas shchaslyvymy.
Rozumiyesh pro shcho ya?