Pryspiv:
Chomu cholovik ne plache?
Bo slozy vtonuly i na dni stakanu.
Chomu cholovik ne plache?
Bo z zyvoho sercya krov zbihala.
Chomu cholovik ne plache?
Bo hordist' obrazu v seredynu prychovala.
Chomu cholovik ne plache?
Bo, yakshcho zaplache vin, to svitu bude malo.

Boze miy mylyi, chochu z toboyu radu trymaty.
Rozkazy, Boze mylyi, chomu navkolo stilky bolyu i zalyu.
Chomu samotnist' strokata za serce schopyla
I depresiya do bozevillya zvesty chotila.

Vse zyttya namahavsya zyty chesno y pravdyvo,
Lyudy zovsim ne znaly skilky na ce pishlo syly.
Ya pomityv, bahatstvo kraly y brechaly,
Nu, a chesni tatky ditey vbohych prodaly.

Pryspiv

Ya pomityv yak chvori donesly svoyi boli,
A lyudy chresta krovi vidpravlyaly dodomu.
Ya pomityv banalnist', lyudy robyly ta yily,
A inshi vpadaly v kraynist' – vse na sviti kupyly.

Ya ne znayu chy znaly vse na sviti ti vcheni,
Ya ne znayu chy ne prozyly my zyttya ne daremno.
Ya shchosyly styskuyu zuby i shchosyly splyushchuyu ochi,
Shchob cey svit viddalyty prynaymni choch do ciyeyi nochi.

Poky v zylach shche b’yet'sya krov chvylyamy mohutnimy,
Vira shche povernet'sya spohadamy nezabutnimy.
I prominnya prob’yet'sya, poky chtos' shche strazdaye,
A ya syly zbyrayu, poky v meni shchos' pomyraye.

Pryspiv

Bo, yakshcho zaplache vin, to svitu bude malo. (2)

Svit i relihiya – dva shlyachy,
Tobi potribno odyn virnyi shlyach vidnayty.
Ne pravda, shcho shlyachiv bahato, shlyach lyshe odyn,
I dlya tebe ce – vychid, bozyi syn. (2)