Mi sozdaem y posle nas
Tvorene budet zyt',
Mi ostavlyaem otpechatok –
Bozestvennuyu nyt'.
A v kuznyce ved'
Ne nakroesh' stol,
Эto sud'ba tvorcov...

Tvoryt' – znachyt lyubyt',
Uslish' ze эtot zov!
(Stychyiniy zov Bohov!)

Na to ony y krytyky,
Chtob nycheho ne delat',
Ved' tvorchestvo – lyubov',
Pust' daze k samomu sebe!
Takym ubohym durakam
Durak lysh' y poveryt,
Voz'my y sdelay sam,
A ne zyvy vo sne!..
Ved' kto smeetsya
Ystyne v lyco,
Lysh' eshche raz
Dokazivaet ystynnost' ee.
Molchane – эto mudrost',
Hlubokyi put' k poznanyyu sebya,
Puskay mne skazut,
Chto эto hlupost',
Ya prosto ulibayas'
Posmotryu emu v hlaza.
Ved' v zyzny
Hlavnoe y est'
Sama bezcenneyshaya zyzn,
Ny cel y daze ne lyubov'
Ne smohut vsey ee postych'.
Mi nenavydym potomu,
Chto lyubym, y ubyvaem
Dlya toho, chtob zyt'...
Ottalkyvayas' ot neob'yatnoho,
Vi sudyte, y vam lehko
Tvorenye ubyt'.

A zyzn polna protyvorechyi,
Y obshchestvo deheneratov
Est' tomu prymer:
Ridaya, zaluyas' na vlast'...
Y potushyv nadezdi svechy,
Zabivayut lysh' vynyt' sebya,
Ne prynymaya mer.

Ya zasipayu,
Kak cvetok,
Y prosipayus'
S takoyu z sladost'yu
Na krochotnich ustach.
Moy nezno p'yaniy lepestok
Snehamy kruzyt
V toboyu sozdannich myrach...

Poka mi zyvi,
Pyr Bohov ydet,
Pust' nasha smert'
Zastole ne prervet.
Svaroha vnuky
Yhrayut na rozkach,
Y daze smert' tancuet
V krasnich sapohach.

Y esly mi nachodym
V bezsmislyce svoy smisl,
Znachyt zyzn vkushaem –
Nachodym taynu misly...

Sehodnya Bohy tancuyut
Vmeste s namy,
Tvorci zdut solnce –
Ono ne za horamy...