Ya tobi halantno ne vklonyusya,
Komplimenta zrodu ne zliplyu,
Tilky v ochi nizni zadyvlyusya,
V nych svoyu tryvohu utoplyu.

I koly chymernoyu haboyu
Spelenaye zemlyu dovha nich,
Dovho serce tuzyt' za toboyu,
Dovho son meni ne yde do vich.

Dovho bili tayemnychi kryla
Obvyvayut' marevom vydin,
I stoyish ty, krychitna i myla,
I prozora, mov rankova tin.

I palayut', nache styhli vyshni,
Vladno pidkoryayuchy sobi,
Huby necilovani i hrishni,
Ochi bozevilno holubi.