Z dalya vid gvaru (homonu) mista i bariv,
Het za rugatkov ye shynk "Pid Kratkov".
Shynkar ne frayir, na kredyt daye,
Chy chto zaplatyt, abu tyz ni.
Muzyka cyuchra (hraye) fayni shtayery,
Valchyky klyavi, taki zy strach.
Tam u nedilyu tanchat' frayery
I fayni panny ivanyat' (umovlyayut') vsi:
Chy panni valsa chochesi? To yazda, krutymosi!
Za valchyk dam zytye svoye, to ne kaz, panno, mi nye
Koly za parov para mchyt, to inu vochy my slipyt.
Furda (nichoho ne varti) fokstroty i tang pivobroty,
Bu vals tilku bavyt' mene.
Spusty trochy z tonu, nabery fasonu
I hulyay krutytysi.
Aryshtukraciya (arystokratiya) zavzdy si zbyra,
Funya struhaye (honoruyet'sya), nosa zadyra.
Hasaye Tonku z svoyov Karolkov,
Ye Manka S'lipku i yi’ pitolku
(znevazlyve oznachennya kavalera).
Tu pryishly z parku dva fayermany (pozeznyky),
Valyentiy Cyumay? ale de vin?
V tychim kutochku u kinci zali
Tysne do sebe ovoch zakazanyi (zaboronenyi)
I tak balaka v ushko yiy:
"Sho by s' chotila, anhele miy?
Ya tobi dav by zytye svoye
I syrvulatka (kovbasy) u mene ye".
"Ta brykay (idy het'), frayir, vidvaly!" –
vidbryla skromno mu,
a pan Valyentiy, tym slovom pidtyentyi (pidrizanyi)
yak si na nohy zirve?
zabrav maneli (rechi), skazav: "Anhele,
ne chochesh si hraty, to nye".