Vse bulo niby tilky shcho – y ne maye,
Vse bulo mov chudovyi son, mov ray,
I ya prosyv, u koho sam ne znayu,
Tilky ne znykay, tilky ne znykay.

Ale use znykaye des' v nikudy,
Ya vze odyn na chvylyach samoty,
U mene bilsh takych yak ty ne bude,
De meni ity? De tebe znayty?

Pryspiv:
Tak chochu ya ruk tvoyich teplo,
Ty ne moya – znayu vze davno,
A na ustach lysh tvoye im’ya,
Ta ty vze, ta ty vze ne moya.

Na zal, buly v nas pochuttya ne schozi,
Moyi mov sonce, a tvoyi – mov snih,
I ya kazav, shcho bilshe tak ne mozu,
Ale ya by zmih, ale ya by zmih.

Pryspiv

Mynaye chas i choche vse zabuty.
Zyttya, yak viter, proletyt', proyde,
Ta moze znov kolys' my razom budem,
Povernu tebe, ya povernu tebe.

Pryspiv