Miy tovarysh do mene prychodyt' vnochi,
Vin mene ne budyt', bo maye klyuchi.
Vin na kuchni sidaye, a ya sobi splyu.
Vin tam virshi skladaye,
A ya yich ne lyublyu.
Ta, buvaye, shchos' raptom nasnyt'sya durne,
I vstayesh, shchob zdiysnyty nevidkladne turne.
I do lizka zvorotnyu dolayuchy put',
Ya spytayu v tovarysha: "A yak tebe zvut'?"

I vin zavzdy nazyvaye im’ya,
Shcho nikoly ne chuv vid tovarysha ya.
Ce im’ya kostrubate, shcho nikoly ne chuv,
Ya ne mozu zhadaty,
Bo odrazu zabuv.
I ya znovu lyahayu, i snyt'sya meni,
Shcho my vdvoch idemo na daleki vohni.
I tovarysh ne bachyt' oblychchya moho,
Bo dyvlyus' ya na vsesvit ochyma yoho.

Pryspiv:
Prostir, – navkolo prostir,
A poroznechi nema.
V hosti, do sebe v hosti
Nas klyche bila zyma.

Vse pid snihom zamovklo, tilky richka ryda.
Shchos' burmoche na brodi skazena voda.
Nich hartuye sviy morok i zirkamy brynyt',
A na berezi tomu
Bahattya horyt'.
Tak horyt', az tancyuye, vysvitlyuye lis.
My ydemo do riky kriz' hustyi verboliz.
I tovarysh miy vchodyt' spokiyno v potik,
A mene, zamist' noho, smertnyi cholod obpik.

Pryspiv

Prokydayus' ya rankom, i na kuchnyu idu.
Tam zaymusya snidankom,
Yakshcho yizu znaydu.
Tilky syadu do stolu, –
Telefon dzelenchyt', –
Bude chtos', bezholovyi,
Mene rozumu vchyt'.
Ya vedu z nym rozmovu,
Sam sebe yiduchy,
I vse dyvlyus' navkolo, –
Chto tut buv unochi?
Raptom – zyrk na pidlohu, – tam lezyt' bilya nih
Bilyi arkush paperu, chystyi-chystyi, yak snih...

Pryspiv