I
Dach svitu vpav i vze nemaye idey,
Yak povernuty zahublenych v chasi lyudey
I ce z seredyny tilo moye rozryvaye,
Namahayus' vryatuvaty te, choho nemaye.
Siryi dym sirych ochey, nepotribnych rechey,
Svitlo u vikni des' v dalechyni,
A ya v hlybyni svitiv, zovsim ne znachodzu sliv
I moye serce vze vidchuvayu, shcho ne b’yet'sya.

Pryspiv:
Ne treba sliv i ne treba dumok,
A ty pochuy mene, a ty zvilny sebe.
Dvi kuli v serce i po ochach,
Vidlitaye dusha i Boh vryatuye nas.

II
Ya niby sydzu na rozbytomu kryli,
Tak sumno i vazko staye na dushi.
Mene trymaye shchos' bile, shcho nyshchyt' doli,
Teche zamist' krovi, ne puskaye na volyu.
I ty napevno zrozumiyesh mene,
Ty znayesh, shcho postavlyu ya na tebe vse.
S'ohodni viyna, a zavtra bude nichyya
I moye serce vze vidchuvayu, shcho ne b’yet'sya.

Pryspiv