Cey viter nahadav meni pro te, shcho ya zyvu,
Vvirvavshys' iz nebes u dushu stomlenu moyu,
Ce misto stalo svitlym bez bazan i lyshnich sliv,
Yak vazko ne roztanuty pid soncem sirych dniv.
Koly znykaye svitlo i pit'ma z’yidaye nas,
Spynyayet'sya cya vichnist', zavmyraye tycho chas,
U poshukach sebe nam ne dano sebe znayty,
My znovu b’yemos' z tinyamy svoyeyi samoty.

Ya znayu, shcho ye,
Ya viryu, shcho ye,
I shchos' moye...
De sonce horyt',
De nich znov ne spyt',
Ya bachu sebe.
V zakrytych ochach,
Rozbytych sercyach,
Miy bil shche zyve...
Ya znayu, shcho ye,
Ya viryu, shcho ye,
I shchos' moye.

Ci lyudy staly tinyamy, rabamy pochuttiv,
Bezkraynistyu obmezen yich cey svit davno zlovyv,
Cya tysha znov nahaduye pro slipotu dumok,
I znovu my ne zdatni na odyn rishuchyi krok.
Koly znykaye svitlo i pit'ma z’yidaye nas,
Spynyayet'sya cya vichnist', zavmyraye tycho chas,
U poshukach sebe nam ne dano sebe znayty,
My znovu b’yemos' z tinyamy svoyeyi samoty.

Svit onlayn, zori padayut' v kysheni,
Ya ne znav, shcho my lyshe misheni,
V brudi ya i vodnochas na sceni,
Cey karnaval...