My poznayomylys' z toboyu u vahoni metro,
Lyudey napchalosya konkretno, yak silodky v vidro.
Mene do tebe prytysnuly, vidvernutys' ya ne mih,
I my u pozi erotychniy buly zahnani v tupik.
Intelihentnyi muzchyna, ukrayins'kyi inzener,
Ya vid vykydu hormoniv try zupynky chut' ne vmer.
Zashypily dveri, stanciya "Chreshchatyk" –
I narod pochav z vahona, yak kartoplya vypadaty.
Perepleteni tilamy, vyyizdzayem z-pid zemli
I vidchuvayem, shcho tak prosto nam ne roziytysya, ni.
I ya lechu, yak metelyk, zabihayu v hendelyk,
Zamovlyayu nam dvi kavy zbudorazyty uyavu.

Pryspiv:
My cilyi den tak sydily, hovoryly i kuryly,
Pachly dymom i lyubov’yu, hovoryly i kuryly.
Potim lyudy pryishly, i do nas pidsily,
My posunulysya trochy, hovoryly i kuryly.
I yily my pyrizky, tomatnym sokom zapyly,
I z chervonymy vusamy hovoryly i kuryly.
Potim trochy pomovchaly, trochy vidpochyly,
Vzyaly zakuryly i znov zahovoryly.

Koly vechorom ya s'orbav iz paketa bulyon,
Nahadav sobi, shcho ne spytav u tebe telefon.
Kilka spalnych rayoniv, poseredyni Dnipro,
Kyyiv – misto nevelyke, my zustrinemos' v metro.
I zranku znovu nyryayu u pidzemni tuneli,
I nese mene do tebe cya kryklyva kanityel,
I bachu ti sami dzynsy i toy ryukzachok,
I vid radosti zzymayu u kysheni kulachok.
Shche cholovik p’yatdesyat' u vahon zabihaye,
Mene rozmazuye po tobi, niby maslom korovay,
I ya chekayu v dushi na zupynku "Chreshchatyk",
Shchoby vybratys' naverch i navit' pozy ne minyaty.

Pryspiv (2)