Ya bachyv u travni, yak padaye snih,
Ya bachyv u zovtni, yak kryshyt'sya lid;
Ya atomnyi vychor pobachyv vvi sni,
Pobachyv chymeru na chornim koni.

Vid strachu ya ochi umyt' zatulyv,
Ta cym vze nichoho, na zal, ne zminyv:
Porynula v morok planeta moya,
Naykrashcha u Sviti planeta Zemlya.

Odyn tilky zach zalyshyvsya v pit'mi
Y bezmezni dovkoly cholodni y nimi;
U vidchayi ya zakrychav na ves' svit,
Ta z neba posypavs' lysh moroku cvit.

V tu myt' ya prokynuvs' vid dyvnoho snu
I neba pobachyv kraplynu yasnu,
Smiyalysya dity – radily vesni,
I pisnyu hayivka spivala meni.

Vidtodi mynulo chymalo vze dniv –
Ya bachyv bahato-bahato shche sniv,
I chasto na dumku spadaye meni:
Yak dobre, shcho sny ne zbuvayut'sya vsi.