Tak prosto, tycho i bez bolyu
Na lito veresen upav,
Yoho lyubuyusya krasoyu
I sluchayu shcho naspivav.

Pryspiv:
A lypy zovknut' i shumlyat':
Roky idut'...
A poruch kleny homonyat':
Syny rostut'...

Dyvlyus' i bachu: lyst spadaye –
To ne zasmuchuye mene,
Bo hilka vze vesny chekaye,
I dolya nas ne obmyne!

Pryspiv

Pomolodiye misto v kvitni
I znovu kleny zacvitut' –
Ya posyviyu, ta za kvitnem
Syny do neba dorostut'.

Pryspiv

I vze syny syniv narodyat',
I znovu lito promayne,
Y tenditna hilka viru zrodyt' –
Nishcho bezslidno ne myne!

Pryspiv