Yak bolyache vidchuvaty samotu,
Chovatys' vid svoyeyi tini.
Shchomyti znaty:
Ty des' tam, ale ne tut,
De temryava i holi stiny.
Yak vazko rozumity te, shcho nas nema
I spodivatysya na dyvo.
Shukaty sobi vidpovid'
V zabutych snach,
Lamaty vperto kody,
Yak ne dyvno...

Yak ne dyvno-dyvno: nas nema...
Yak ne dyvno-dyvno: nas nema...
Nas nema... Nas nemaye...
Nas, nas nemaye... Nas nema...
Nas nemaye...

Yak vazko vyznavaty: ya ne toy,
Kym buv kolys', ce ochevydno.
Zalyshytysya takym ty meni dozvol,
Ya schovayu svoyi muky kudy ne vydno.
Yak vazko rozumity te, shcho nas nema
I spodivatysya na dyvo.
Shukaty sobi vidpovid'
V zabutych snach,
Lamaty vperto kody,
Yak ne dyvno...

Nas nemaye i sonce znov zhoraye,
I, yak vostannye,
Nenache hrishnu zemlyu zalyshaye.
Z nym i ya pidu na zachid nazavzdy,
Viz'mu z soboyu ya v dorohu
Tvoho smutku ta bidy.
Vidpusty, ty ne trymay, daremno,
Dva holosy teper tremtitymut' okremo.
Dvi ploshchyny ne peretnuty bilshe,
Tvoyi slova nikoly vze mene ne vtishat'.

Yak vazko rozumity – nas nema
I spodivatysya na dyvo.
Shukaty sobi vidpovid'
V zabutych snach,
Lamaty vperto kody,
Yak ne dyvno...

Yak ne dyvno-dyvno: nas nema...
Yak ne dyvno-dyvno: nas nema...
Nas nema!..
Yak ne dyvno-dyvno: nas nema...
Yak ne dyvno-dyvno: nas nema...
Nas nema...