Cyferblat hodynnyka na rozi
churtovyny snihom zamely...
Nam z toboyu, vydno, po dorozi,
bo ishly y nikudy ne pryishly.
Znov ti sami vulyci nezryachi
i zametu chvylya snihova.
Nam z toboyu lehko tak, nenache
viter nam pidkazuye slova.
– Pidkazy naylahidnishe slovo,
ya yoho sluchnyano povtoryu.
Rozhulyaysya buyno i raptovo,
zahlushy use, shcho hovoryu! –
Ne bulo ni zustrichi, ni tuhy.
Ne bulo poryvu i zalyu.
Ya spokiyna.
Ya shchaslyva z druhym.
Ya tebe nitrochy ne lyublyu.
A yakshcho zaplachu i rukamy
ya torknu yasne tvoye cholo, –
nas ne bachat' levy bilya bramy:
levam ochi snihom zamelo.