Mayu den, mayu myt', mayu vichnist' sobi na ostachu.
Mala shchastya svoye, prominyala yoho na bidu.
Holubymy doshchamy sto raz nad toboyu zaplachu.
Hiacyntovym soncem sto raz nad toboyu ziydu.

My z toboyu taki bezboronni odne pered odnym.
Cya lyubov ne schoza na tayinstvo pershych prychast'.
Kozen ranok buv nichchyu. Kozna nich bula peredodnem.
Kozen den buv zahuchym chuttyam peredshchast'.

A teper... Shcho teper? Moye serce naviky sterpne.
Na pozezayi pechali ya pam'yat' svoyu obpalyu.
Yakby ty znav, yak solodko, nesterpno,
i yak spochatku ya tebe lyublyu!