Na chovni nas bulo tilky dvoye.
Chvyli skriz' vkolo nas kolyvalys',
I taki my samotni oboye
Sered toho prostoru zdavalys'.
Ya dyvylas' na tebe, miy brate,
Shcho hadala, – ne vymovlyu zrodu;
Chym bulo todi serce bahate,
Pochovala ya v tychuyu vodu.
Moze, chvylya tobi rozkazala
Vse, shcho dumala ya v tuyu myt'?
Ni! vona te hlyboko schovala...
Chay ze tam moya dumonka snyt'!
Dumka spyt', i serdenko spochylo;
Ya dyvlyus' na oblychchya tvoye;
Tyche more spokoyu navchylo
Nevhamovneye serce moye...