Vyyut' vitry po Kubani, vyyut', zavyvayut',
Chorni chmary v kuchu honyat', hore navyvayut'.

Smutni zory polychnuly po ridnomu krayu,
Stan kozachyi roztravyly, yak orlynu stayu.

Brat pidnyavsya proty brata, syny – proty bat'ka.
Porushena, rozmetana slava nasha, bratko.

Po Sybiru y za kordonom stonut' kozachenky,
V ridnych chatach i stanycyach pravyat' vorizenky.

Maly zemlyu, maly dolyu, ta vse ce propalo.
Zli vorohy zahubyly, ta y voli ne stalo.