Vona, yak kvitka, rozkvitaye raz u rik.
Vona lezatyme, ne rozmykayuchy povik.
Vona movchatyme pro pochuttya ves' vik
I ne zalityme za tym, chto vchora vtik.
Yiy zavazatyme muzyka huchna,
Yiy daruvatymut' vse te, choho nema.
Yiy hovorytymut': "Chomu taka sumna?"
Pro ce nezna nichto, lyshe vona.

Pryspiv:
Vona, odna. Vona, ne bude sama.
Bo vin vidchuye, zyttya bez neyi – ne zyttya.

Yiyi oblychchya ne minyaye chas,
Yiyi krasa ishche ne raz zdyvuye vas.
Yiyi poeziya ne dlya sirych nas,
Ne dlya budennych i bezdushnych mas.
Vin prybizyt' do neyi iz sliz'my,
Vin uteche do neyi iz pit'my.
Podzvonyt' vin do neyi v chas zymy
I v temryavi zahublyat'sya vony.

Pryspiv

Vona, yak kvitka, rozkvitaye raz u rik.
Vona lezatyme, ne rozmykayuchy povik.
Vona movchatyme pro pochuttya ves' vik
I ne zalityme za tym, chto vchora vtik.

Pryspiv