Koly my stanemo vitrom u poli,
Koly my stanemo virnymy Bohu,
Koly my znovu rozkryyemo ochi,
Pobachymo svit.
Tam, de kochayut', ne znayuchy bolyu,
Kudy tikayut', ne bachachy doli,
I plyuyut' u osvyachenu vodu...

Pryspiv:
V nebi shche sonce horyt',
V more shche zoryamy padayut' sny.
Neba chorniye blakyt',
Ne spy... Ne spy...
Ce slozy cherhovoyi vesny,
Ce radist' zabutoyi oseni,
To tvoyi pochovani sny...
Ne spy... Ne spy...

A zavtra stanemo vitrom u poli,
A zavtra stanemo virnymy Bohu,
A zavtra stanemo chesnymy znovu,
Znovu "Pryvit"...
Todi my zmozemo znovu spytaty,
Todi my zmozemo znovu kochaty,
I oblyshymo nashu rozmovu...