Proshchavsya strilec' iz svoyeyu ridneyu –
Vin poyichav v daleku dorohu,
Za sviy ridnyi kray, za strilec'kyi zvychay,
Vin polih za svoyu peremohu.

A viter kolyshe shovkovu travu,
Dub dodolu sumnyi schylyvsya,
Lystya shelestyt', vbytyi kozak lezyt',
Nad nym konyk yoho zazuryvsya.

– Oy konyu z, miy konyu, ne stiy nadi mnoyu,
Ya tym chasom polezu prykrytyi,
Bizy, konyu miy, skazy moyiy ridni,
Shcho ya lezu u stepu zabytyi.

Nechay bat'ko, i maty, i sestry, i braty,
Nechay vony za mnoyu ne plachut'.
Ya v stepu lezu za ideyu svoyu,
Chornyi kruk nadi mnoyu zakryache.

I vysyplyat' ne meni vysoku mohylu,
I posadyat' v holovach kalynu.
Chornyi kruk kryache, a divchyna plache:
– Proshchavay, molodyi kozache.

Nosh pochovaly i dzvony ne hraly,
Yoho druzi zalibno spivaly.
Smerekovyi vinec' shche y berezovyi chrest,
Dribni slozy yoho polyvaly.