Des' za Dniprom hrymyt' hroza,
Stoyit' pid vyshneyu kozak,
Stoyit', chekaye, mylu hukaye,
A myla spyt', ne rozbudyt'.

Prosnys', prosnys', moya kochana,
Vernulas' sotnya vze z boyiv,
Pidy, zustrin svoho Stepana,
A ty, mamo, svoyich syniv – moyich brativ.

Vernulys' chlopci vze z pochodu,
Koly zacviv na dvori may,
Poday ze yim z krynyci vodu,
I vyshytyi rushnyk poday, i chlib rozkray.

Shche spyt' potomlene selo,
Nadvori shche ne rozsvilo,
I tycho – tycho ponad stavom
Kozaky ydut', koney vedut'.