Zhasnuv den, nastala nich. Vyrishyv ya prohulyatys',
Podyvytysya na misyac', zirkamy pomyluvatys'.
Vechir vydavsya chudovyi, podruzyvsya z divkoy klovoy.
Strunka, harna, och krasunya. Tez lyubyla povnolunnya.

Pryspiv:
Usmichnulas' meni dolya, cyu krasu taku zustriv.
Ya vid neyi bozevoliyu, pershyi raz ya polyubyv.

Dovho z neyu zustrichavsya, zrazu z ya ne zrozumiv...
Pryvela mene na cvyntar. Ya do neyi zahovoryv:
– Nashcho z my syudy pryishly? Shchos' dopetraty ne mozu.
Nu skazy shchos' hovory, ce na tebe het' ne schoze.

Pryspiv:
– Povezlo tobi, hadayesh? Lyubyi, ya skazu, shcho ni.
Ty pro mene vse ne znayesh, pomylyvsya ty v meni...

I vona rozrehotalas', na oblychchi pominyalas'.
Vyrosly u neyi zuby, yak v vampira, yak v Drakuly.
V moyu shyyu prychepylas', mov komar krovi napylas'.
Tak teper ya ne lyudyna, stav takym samym vampirom.

Pryspiv:
– My z toboyu dity nochi – v temnoti vse bachat' ochi.
Ty mene takym zrobyla, my z toboyu dva vampira.