Chasom tak vazko dyvytys' v nebo,
Shukaty svitla v blakyti pit'my
Chtos' zboku skaze: "Chvylyuvatys' ne treba,
Zahoyat'sya rany". – I vynni ne my.
Vidchuyesh v serci bil vtraty, napevno,
Vostannye pohlyanesh u ochi sumni.
Nabrydlo vdavaty shchaslyvu daremno,
Koly dusha horyt' u bolyu vohni.

Chomu takyi svit
Nema de spytaty –
Nichto z i ne skaze pravdy, povir.
Schovatys' de slid,
Shchob znov ne strazdaty
I ne vidchuty bolyu povik.

Prochodyat' sekundy v obiymach ostanni,
Myne trochy chasu i znovu sami.
Zalyshylys' v serci spodivannya shche marni:
Tak vsim bude krashche – ta znayesh, shcho ni!

Zalyshylos' vtupyty ochi u zemlyu,
Nichoho ne vdiyesh – buvaye, shkoda.
Navishcho, ne treba narikaty na dolyu,
Shche trochy i zmyye vse chasu voda.