Pohlyan na ce meni tak vazko vryatuvaty sebe,
Zaspokoyity sebe, yakymys' vtishnymy dumkamy,
Mov strybkamy cherez peklo prokladayu sobi shlyach,
Ne zvertayuchy z dorohy, nesu z soboyu vsi tryvohy,
Shcho tak meni bolyachy zrobyly, z takoyu syloyu probyly,
Moyu dushu podilyly na malenki try chastynky,
Mov chatynky bez vikonec', odni dyrky, dveri, i pustota!

Chochu, shchob ty mene pochuv, miy koznyi krok, yakyi zdiysnyayu,
Ta zahlyanuv do mene v dushu, yaka vid bolyu styskayet'sya,
Shcho tam koyit'sya, to lycho, ale z ty ne chuyesh toho kryku,
Shcho vyryvayet'sya z seredyny z prochannyam i bazannyam,
Zakryty ochi na svit, bo tut nemaye y doli pravdy,
Druzi vmyrayut' den za dnem, a chto ne vmyraye,
Vyzyvaye, prozyvaye, – toy strazdaye!

Zverny svoyu uvahu, na mene koly klychu,
Tak zyty bilsh ne mozu – pomozy.
Yakby ty mih spustytys', na zemlyu podyvytys',
Toy zach stosunkiv, shcho ye miz lyud'my.

Ty zrozumiv i dav nam sylu, v nashych slovach,
Distavshy yich z syroyi mohyly, peretvoryvshy, na nash skarb,
Kotrym my zaraz volodiyemo, spivayemo, radiyemo!
Vidtak ya dumayu teper, pered tym, yak shchos' skazaty,
Napysaty try slova tobi, ce dlya mene ne ye vtrata,
Vony znayut', shcho koly vin pochynaye hovoryty,
Treba sluchaty uvazno, bo vin pryishov syudy navchyty.

Vy ne rozumiyete koly vy musyte borotysya sylnishe,
Niz vy borolysya ranishe, tomu, shcho vse, shcho v nas vseredyni – ce viyna,
Viyna dobra ta zla, bud' obereznym shchob syla zla ne peremohla!
Vony vsmichayut'sya tobi, koly ty yich pomichayesh,
Ta posmishka nache druznya, ale chas lyudey minyaye,
Toy chto vyris z toboyu, buv z toboyu poruch,
Odnoho razu robyt' krok – i v spynu niz tobi vstromlyaye!

Zverny svoyu uvahu, na mene koly klychu,
Tak zyty bilsh ne mozu – pomozy,
Yakby ty mih spustytys', na zemlyu podyvytys',
Toy zach stosunkiv, shcho ye miz lyud'my.

Skazy meni, choho ne kazesh pro te shcho ya tebe proshu,
Ne kazesh yak meni tut zyty ne kazesh pro moyu dushu,
Ya b rozpoviv ce vs'omu svitu, i vony b chitko znaly,
Pishly b na zustrich doli v poli, abo spokiyno sobi spaly!

Zverny svoyu uvahu, na mene koly klychu,
Tak zyty bilsh ne mozu – pomozy,
Yakby ty mih spustytys', na zemlyu podyvytys',
Toy zach stosunkiv, shcho ye miz lyud'my.

Ce ty – chto probudzuye mene koznoho dnya,
Ce ty – komu ya vdyachnyi vid dushi,
Ce ty – yedynaya pidpora nastannya,
Ce ty miy Boh nazavzdy!

Ce ty – chto probudzuye mene koznoho dnya,
Ce ty – komu ya vdyachnyi vid dushi,
Ce ty – yedynaya pidpora nastannya,
Ce ty miy Boh nazavzdy!

Ce ty!