Ostanniy raz, cey dyvnyi vechir dlya nas,
Ya zalyshayus' odyn, tyazkyi napevno chas,
Krapli sliz, a serce bil rozryvaye,
Chy shche pobachu tebe ya sebe zapytayu.
Tvoyi vusta, tviy pohlyad nezabutniy,
Mene schopyly v polon, i ya zabuv pro maybutnye,
Mynayut' dni, vse postupovo znykaye,
Ale moye kochannya ne vmyraye,
Yakby zabuty pro vsi moyi bazannya i mriyi,
Zaplyushchyt' ochi i vmyt' pryhaduyu dni ya,
Koly shche vchora svitanok my zustrichaly,
A vze s'ohodni zyttya mynaye dedali...

Moyi provyny, probach vsi moyi obrazy,
Koly ya vtratyla tebe, ya vse vidchula vidrazu...

Probach kochana za te, shcho vze ne ya provodzayu,
Ta znay, tebe lyshe lyublyu, lyshe lyublyu, lyshe tebe ya kochayu!

Des' na zemli tam de viter spivaye tobi moyu pisnyu,
Ruky chuzi pryholublyat' tebe, a na serci tak tisno,
Des' uvi sni ya bazayu tobi chay zbuvayut'sya mriyi,
Tvoyi na zemli de nichto vze tebe tak yak ya ne zihriye.

Svoyim zyttyam my zyvem, svoyim zyttyam, kochannyam, mriyam,
Hriyem serce odne odnomu vohnem, yakyi vze tliye,
Bahato sliv pro kochannya v svoyich tekstach vysvitlyayut',
Ale choch troshky by vidchuty ti momenty, komplimenty,
Vidchuttya, strazdannya, strach, samobuttya.
I znov tyazka chvylyna, znovu pauzy v dychanni,
Koly serce tak tremtyt', shcho az ne chuyesh yiyi holosu,
Tilky svoyi strazdannya, buty chy ne buty,
I ot slova, yaki ty tak ne chotiv chuty.

I ya zavzdy rozumiv – vazko bude bez tebe,
Ale ty budesh moya – bo inshoyi ne treba,
Ya ne mozu pozabuty tvoyeyi krasy,
Prycharuvaty mene mohla lysh tilky ty.
Os' tak zyvu bez zyttya, zyvu y nadiyi ne mayu,
Chomu ne ya pisni, pro shchastya spivayu,
Chomu vze inshyi teper chudovi kvity daruye,
Pid niznyi podych vnochi tebe vin ciluye.

Nove zyttya rozpochnet'sya, novi turboty,
Ty pozabudesh mene, yak pisni davnoyi noty,
Zabudesh davni lita, moyi cilunky ya znayu,
Yich ne povernesh a zyttya yde dali.

Moyi provyny probach vsi moyi obrazy,
Koly ya vtratyv tebe ya vse vidchuv vidrazu,
Probach kochana za te shcho vze ne ya provodzayu,
Ta znay, tebe lyshe lyublyu...

Des' na zemli tam de viter spivaye tobi moyu pisnyu,
Ruky chuzi pryholublyat' tebe, a na serci tak tisno,
Des' uvi sni ya bazayu tobi chay zbuvayut'sya mriyi,
Tvoyi na zemli de nichto vze tebe tak yak ya nezihriye.

Proshchavay, ce kinec', kinec' nashoho kochannya,
Lezo v serce moye, chvylyny shoku, potim stazdannya,
Ya b nikoly ne chotiv, shchob ce pochuv chtos' vid svoyich kochanych.
Chomu? Tomu shcho ce tak bolyache vtrachaty obranych,
Mov iskry vohnyshcha na hole tilo,
Mov postril v serce, i vse, dusha vze vidletila.
Do kincya ne rozbyrayemos', de vchynyly pravylno, de ni,
Tilky Boh nam moze dopomohty znayty dekilka spilnych mov,
Vidtak, bud' laska, Boze... Berezy nashu lyubov!