Vikovu, nevblahannu nerivnist'
Ty dribnyceyu zvesh zartoma.
Povertayesh melodiy charivnist'
I znachodysh dlya pisni slova.
Dumav ya sriblom iniy namerzne
I cholodna zyma ne myne,
Nu, a ty u troyandovi vesny
Niby klychesh i klychesh mene.

Pryspiv:
Ya bezhrishnym ne buv,
Kohos' skoro zabuv,
Moze chasto kochav,
Moze dovho proshchav.
Ta na tebe dyvlyus',
Yak na yunosti cvit,
Dotorknutys' boyus',
Yak do proydenych lit.

Yak mene zavorozuyesh smichom,
Obryvayet'sya v serci struna.
To letysh des' nestrymanym vitrom,
To znov poruch zatychnesh sumna.
Ya chovayu zitchannya u pisnyu,
Shchob tebe ne obrazyt' nichym, –
Ne zbahnut' tvoyiy yunosti, zvisno,
Yak ze chochet'sya but' molodym.

Pryspiv