Chto ce znaye, bo ya ne znayu – ya zyvu, chy ya vidzyvayu?
A pozadu spishyt'sya osin i na p’yaty vze nastupaye.
Rozvernutysya duze strashno, bo tam ochi blakytno-siri,
A vony mozut' vkrasty shchastya, mozut' vykrasty moyi syly.

Pryspiv:
I na shvydkosti ya bizu vpered,
Bo pozadu ta, shcho vkrade mene.
I ya chuyu yak dychaye vona za moyim plechem,
Kolo moho dna.

Chto ce bachyt', bo ya ne bachu – posmichayet'sya svit, chy plache?
A svoyi procholodni slozy osin lytyme do moroziv.
I ya zbilshuvatymu shvydkist', shchob mene ne dohnala chasom
Ta, yaka siro-synim nebom choche vykrasty v mene shchastya.

Pryspiv (2)