I
Nepomitno, necikavo proletily nashi dni
Ya ne chochu pam’yataty, shcho bulo v tvoyemu zytti
Kavu chornu na snidanok, ya zabudu tvoye im’ya
Nepryyemno chuty znovu ci obrazlyvi slova

Pryspiv:
Zachyny za soboyu dveri i klyuchi zalyshy sobi
My postavymo u ciy sferi krapku nazavzdy

II
I ne bude bilshe misci dlya proshchan i tvoyich sliv
Davay prosto rozbizymosya, ne dyvys' tak dovho vnyz
Zabyray svoyi rechi, zabyray use, shcho ye
Ne trymayut' moyi plechi vse te, shcho miz namy zyve

Pryspiv