Zanadto daleko do zdiysnennya mriy,
Na yaki ya pokladav sto-p’yatsot nadiy,
A teper bez mety sam po svitu blukayu,
Znayu ty ne pryidesh, ta vse odno chekayu.

Meni vazko zyty, a tobi – vse odno,
Ty spryimayesh mene, mov aktora z kino,
Ne pochuyu vid tebe ya bilshe "kochayu",
Ne pochuyu... ya znayu...

Ty vkotre skazesh: "Borys' do kincya",
Ty ta, shcho nadiya moya.
Ta ya vze ne pokladayu nadiyi,
Bo tak daleko do zdiysnennya mriyi.

Pryspiv:
Ya znayu! Shcho inshoho razu ne bude,
Meni bayduze, shcho na ce skazut' lyudy, lyudy.
Nash chas proyshov, klepsydra pusta,
Ty dobre znayesh, do choho vona nas pryvela.

Yak dovho ty budesh blukaty,
Svitla u temryavi shukaty,
Ty y ne zbyrayeshsya meni dopomahaty,
Ya vmiyu, a ty – navchys' proshchaty!

Pryspiv

Pryvela... (2)

Ty vidvertalasya v moment
Koly bula potribna,
Lashtuvalasya pid svit,
Stavala... nepomitna.