Budem znayomi, ya – z Frankivs'ka!
Staryi dvorovyi mudryi pes.
Ya choch tvaryna, ale sviys'ka,
Na vsich dyvlyusya znyz'ka,
A klychut' mene – Reks!
Vze shostyi rik perebudova
Po televizoru ide.
A v mene svoya dumka psova,
Shcho y tak zyvem chudovo – i lipshe ne bude!

Zyttya sobache...
Ta ya smiyus', ne plachu.
Ya svizu kistku bachu,
Yaku hospodar meni dav.
Hav-hav!

Dyvlyusya z budy – povz mene chodyat' lyudy...
A ya ne ydu nikudy vid svoyich psyachych sprav!
Ochoronyayu v svoho pana vse yoho kradene dobro...
Mabut', pryplentayet'sya p’yanyi,
Bo znov distav dohanu na svoyim partbyuro.
Meni vid budy az do chaty vin vchora vydovzyv lancyuh,
Shche y obicyav mene obraty v sobachi deputaty,
Shchob ya brechav na Ruch!

A ya ne proty sobachoyi roboty.
Na tu brechnyu ye noty, –
Vin osobysto yich pysav.
Hav-hav!

Breshu dovoli – brechnya dorozche voli!
I berezit'sya doli, aby-s ya vas ne pokusav!
U mene ye pryyemna zvistka:
Distav medal ya za brechnyu.
Na tiy medali – nomer Shistka,
Shche y dodatkova kistka v sobachomu menyu...
Ya vze staryi – syviyut' skroni
Ta mriyu v snach, yak kozen pes,
Shcho ya pracyuyu v speczahoni,
V tak zvanomu Omoni, na sluzbi v UVS!