Ya ne zovsim buv vidvertyi z neyu
I vtrachav chvylyny, chodyachy Zemleyu,
Vse u spravach, zupynytys' nemozlyvo, a prote
I ocinyty, shcho v zytti vazlyvo, a shcho puste...

Ya ne buv vidvertyi z neyu do kincya,
Koly kazav, shcho tak vlashtovane zyttya.
I chodyat' lyudy, zabuvayuchy nayholovnishe,
Ne navichno Boh stvoryv nam naycinnishe...

Pryspiv:
I rozumiyu, shcho miz namy okean,
Tebe nikomu v c'omu sviti ne viddam,
Ale cholodnyi viter syloyu movchannya
Zabrav vse, shcho zalyshylos' vid tebe na proshchannya.

Ya ne zovsim buv vidvertyi z neyu u lystach.
Pysav u rechennyach shtampovani slova,
A serce oblyvalos' krov’yu, viddaty vse ya buv hotovyi,
Shchob na chvylynu zalyshytysya lyshe z toboyu...

Pryspiv

A koly vse stychlo, ya todi prozrity zmih,
Do tebe, lysh do tebe shvydshe vitru bih!
Koly distavsya krayu svitu, todi vdalosya zrozumity,
Shcho vze nema tebe. Ty zirka nad Zemleyu...

Ya, na zal, ne buv vidvertyi z neyu...