Ce siri dushi, na sirych vulycyach
Vidkryi svoyi ochi y ty pobachysh

Pryspiv: (2)
Chas teche yak z vody!
Vsi my ydemo z nikudy i ydem v nikudy
Sekunda, sekunda...
I shche odna myt'.
Chvylyny, hodyny...
Kudy chas bizyt'?
Kudy chas spishyt'?

Lyudstvo cvite, cvite y procvitaye
Kozen z nas shchos' shukaye, ta choho shukaye?
My idem krok za krokom, blukayem po svitu
Vsi u myri zyvem... ta yakyi sens zyty?!
Lyudy zyvut': radiyut' i strazdayut',
V odnych narodzuyut'sya, inshi pomyrayut',
Odni vvazayut', shcho vony davno zabuti,
A inshi blukayut', shukayuchy suti.
Vsi my z prachu pryishly i u prach povernemos'!
I vse bude chudovo, yakshcho svoho my dob’yemos'!
I vse bude chudovo, yakshcho moye pokolinnya
Stane tym pokolinnyam, v yake ne kynut' kaminnya,
Yake nichto ne osudyt' i zradyt' ne zmoze
I u myt' vyrishalnu obov’yazkovo dopomoze.
Chuyesh b’yut' dzvony? Ne pytay po komu,
Ne shukay znayomych, ne tikay dodomu!
Prosto zrozumiy, shcho pryishov tviy chas!
Ne ryday, postiy – vona pryide do vsich nas.
Chay shcho b ne stalos' – yiyi ne mozna boyatys',
Treba tilky zbahnuty, vid neyi nam ne schovatys'.
Doky my perekladayem vsi spravy na zavtra,
Potrochy stikaye ostannya kraplya.
Ta ty ne sluchay sliv, bo sens ne v slovach,
My zustrinemos' z toboyu, des' na nebesach.

Pryspiv:
Chas teche, chas teche yak z vody,
Vsi my ydemo z nikudy i idem v nikudy
I ydem v nikudy, sekunda,
I shche odna myt'.
Chvylyny, hodyny...
Kudy chas bizyt'?

Vsi my ydemo z nikudy i idem v nikudy,
Nichto ne znaye de nasha alfa i omeha,
De ti tychi slova, yaki prynosyat' lasku?
A de dyvna pechal, koly kinec' chohos' u kazkach?
Tak vazko nam perezyvaty vtraty
Ta vsim nam tudy, rano chy pizno pryamuvaty...
Vershyna iyerarchiyi, poslidovnist' chodu,
V kinci z odnoyi chashi my budemo pyty vodu.
Vtracheni peremohy, zhubna slava,
Dity vulyci, vse ta z nezminna derzava:
Zlochyn koyit' zlochyn, bez nadiy nadiya,
Bo idealne zyttya – ce nezdiysnenna mriya.
Porynayem z holovoyu u vyr buttya,
Vtrachayem dumky pro vichnist', pro pereshkody.
Zemni ti rechi, shcho nas zavzdy trymayut',
Zdayet'sya nishcho, ale vse chas v sobi krayut'.
Myt' za myttyu! Hodyna za hodynoyu!
Den za dnem! Mynule vze davno pokynuly...
Vira v zneviru i lyubov do nenavysti,
Shche zovsim nedovho i pryide more yiyi radosti.
My perekladayem vsi spravy na zavtra,
A potrochy stikaye ostannya kraplya
Ta ty ne sluchay sliv, bo sens ne v slovach
My zustrinemos' z toboyu, des' na nebesach, des' na nebesach...

Pryspiv: (2)
Chas teche yak z vody!
Vsi my ydemo z nikudy i ydem v nikudy
Sekunda, sekunda...
I shche odna myt'.
Chvylyny, hodyny...
Kudy chas bizyt'?
Kudy chas spishyt'?

Chas teche yak voda...