Moze ce lysh son, shcho
snyt'sya Ta navkolo temna v’yaznycya.
Obrysy vtrachayut' lycya,
Chas nenache znovu zupynyvsya.
Sered teroru nema dorohy vhoru,
Vsi my aktory i shche vchora roli rozpysala dolya.
Promynayut' dni, promynayut' nochi
Ya dyvlyus' ta ne bachat' ochi,
Chas vidtochuye idealnyi zlochyn
V hustyi otruty rozchyn.
Dni ci, mov po nytci, vidlitayut' v nebo, nache ptyci
Nyci lyudy ne cinuyut' ce, formuyut'sya v ruyiny ci.
Potraplyayut' pid prycil,
Peretvoryuyut'sya v pyl, ulamky syl.
Zapovnyuyut' probil navpil
Rozbyvayut', styrayut'.
Vsi dumky vedut' do suti,
Ale yich tak vazko zbahnuty,
Koly stoyish v hluchomu kuti,
Bo nayhirshyi zlochyn koyish ty!

Pryspiv:
Kriz' temni chmary, rozzenu vsi chary.
Dokladu usich zusyl, shchoby vluchyty u cil.
Sered tumanu u misci obmanu,
Na perechresti pravdy i brechni
Zablukaly my u ciy hri...

Koly v poroznomu zali lunayut' zvuky ziv’yali,
A v orkestroviy yami zalyshayut'sya lysh ti, chto zayvi
Violonchel pochynaye partiyu mono v hami,
Mi minor ruynuye ce kolo, lyshayet'sya tilky fon.
Nevdali buly bytvy, nezdobuti buly peremohy vidtodi,
Trymayuchysya mody sud pozbavyv holovnoyi roli i ne dav svobody.
Zlochyn chy zakon, pravda chy brechnya ruynuyet'sya dumkamy
Vse, na zal, ne son ce, ale takoz ne zyttya.

Pryspiv

Moya yedyna zbroya,
Shlyach, yakym idu z toboyu
Ne vertayuchys' nazad,
Prolitayu iskroyu.
I za stinoyu chuyu kroky, shcho stychayut'
My zyvemo, doky pam’yatayut' nas
Poky syly ne zhasly, obchodzu vsi pastky,
I zalyshayuchy pozadu vsi neharazdy.
Zdayet'sya, shchos' vseredyni ruynuye osnovnu lanku
Ta yakshcho ce son rozbudy na svitanku.

Pryspiv