Moya zena v Evuropi zyye,
Nych ne robyt, lem chornu zem ryye,
Ryye, ryye, krumpli nasypuye,
Od myloho novyny ne chuye.

A yak ona novynu pochula,
Vshytko sobi do poryadku dala,
Ona sila na vranoho konya,
Ostan zdrava, Evuropo moya!

A yak ona na konya sidala,
Ta ona sya prehrozni starala:
– Oy Boze miy, yak sya hrozni staram,
Yak ya totu vodu preplavat' mam?

A yak ona vodu preplavala,
O svoyim sya muzovi pytala:
– A vin des'ka u toy Ameryci,
Robyt vin tam v zelizniy fabryci.

Poklya ona do fabryky doshla,
Uz myloho zyvoho ne nashla,
Lem totu krov, shto z noho cyapkala,
Hirko sobi nad nom zaplakala:

– Vy, huntare, shto ste narobyly,
Ze vy moho muza tak zmarnyly?
Ne zrobyl vam nychoho planoho,
A vy yomu prervaly smert' yoho.

– Ked' my yomu prervaly smert' yoho,
Uz ne vydysh ty yoho zyvogo,
Na hrobi mu chorna ruza rosne,
Kvit i opal, bo plache zalosno.