Ne treba bilshe zayvych sliv,
Mene spynyt' ty ne zumiv,
Na shchastya moze, moze na bidu.
Bolyat' ne prosheni dumky,
Ty shche na vidstani ruky,
Ale tak stalosya, i ya vid tebe ydu.
I miy litak zlitaye v nich,
A ty ne mozesh zrozumit',
Chomu tak shvydko dohoriv vohon.
Vtikayu ya vid zvychnych fraz,
Vid pocilunkiv i obraz,
Vid niznosti tvoyich dolon.

Pryspiv:
Proshchayu i proshchayusya,
Do tebe znov vertayusya,
Vid spohadiv idu do zabuttya.
I vse chomus' pryhaduyu,
Yak padav snih na rayduhu.
Lyubov, na zal,
Korotsha vid zyttya.

U nas na dvoch odyn kvytok,
I ya roblyu sviy pershyi krok,
Na shchastya moze, moze na bidu.
I hasne polum’ya svichi,
A ya hublyu tvoyi klyuchi
Ne ozyrayuchys' vid tebe ydu.
Ye dlya rozluky sto prychyn,
Ty zalyshayeshsya odyn.
I plache osin na tvoyim plechi.
Z ochey u nich tikaye son,
I ne vryatuye telefon,
I pro rozluku shepotyat' doshchi.