A bylo to pred lyaty,
Yak byv bohach bohatyi.

A Lazar byv ubohyi,
To vin lezav na hnoyi.

Psy okruchy zberaly
Ta y Lazarya chovaly.

A yak bohach to doznav,
To svoi psy zapric dav.

Oy bohachu, brate miy,
Ta t’ sya nado mnom zmyluy!

Day mi soly i chliba,
Zaplatyt ty boh z neba.

Ne mynula hodyna,
Po Lazarya novyna.

Pryshly po ne anhely,
Ta ho do neba vzyaly.

Ne mynula hodyna,
Po bohacha novyna.

Pryshly po ne dva chorty
Ta ho chtily zozerty.

Yak ho vzyaly, tak nesly
Ponad hory, nad lisy.

Pryshly ony pred peklo:
Otvor, starshyi, okenko!

Zlozyly ho na stolcu,
Davaly mu pyc smolcu.

Pyi, bohachu, to vyno,
Bo-s ho ne pyv, yak zyvot.

Bohach pyye i dumat,
Ze mu v horli hirko barz.

Rozozryvsya shyroko,
Vzriv Lazarya vysoko.

Oy Lazaryu, brate miy,
Ta t’ sya nado mnom zmyluy!

Umoch h’mory palec sviy,
Ochlad ty yazyk miy.

Choho z ty mya bratom zvesh,
Ked ya smerdiv yako pes?

Mav-yes sriblo i zloto,
Vshytko zyshlo na bloto.

Morduvaly zly dusy
Na sribernim lancusi.