Ya blukayu sered zruynovanych mriy,
Rozsypaye nebo teplo holube.
Perekotypolem stav ty v doli moyiy,
I chy vtrymayu ya bilya sebe tebe.

U rozluci vazko lyubov zberehty.
Oselyvsya smutok u zelenych ochach.
Moze zavtra znovu tycho skazesh: "Prosty",
I zahubyt'sya slid tviy v cholodnych doshchach.

Pryspiv:
Perekotypole, nyni tut, zavtra tam.
Perekotypole, ya tebe ne viddam.
Dalyam i rozlukam, i krylatym vitram ne viddam tebe, ne viddam.

Ya iz samotoyu lyshus' vich-na-vich,
Ozovys' do mene z nichnoyi pit'my.
Polechu kriz' nebo u zavtrashnyu nich,
Moze tam uvi sni znov zustrinemos' my.

Perestyhlyi ranok ciluye vusta,
I rosa solona na viyach tremtyt'.
Ya na biliy chmari napyshu lysta,
Moze lyst cey do tebe kolys' pryletyt'.