Yak ya yshov poza humen, yshchy ne byv den,
Strityv ya tam svoyu mylu,
Yak polola len.

Hey-ze, hey-ze, mylyi boze, mala-s moya byc!
Shto z ty po mi, miy mylenkyi,
Ked ne znam robyc?

A chy tota ne robota, shto ty polesh len?
Ledvo z mene mamusenka
Vyvela mya v len.

A stoyit tam berezyna pred nashy vraty,
Navchu ya tya, moya myla,
Vsyakoy roboty.

Yshchy ne mash, miy mylenkyi, ne mash do mya nych,
A yuz sya mya obicyuyesh
Berezynom byc.

Ne chochu tya, moya myla, brudny nohy mash!
A ya tebe, mylyi, ne chcu,
Bo ty v karty hrash!.

A pidu ya do Dunayu, umyyu nohy,
A ty prohrav dva tysyachy,
Budesh ubohyi.

A u mene dva tysyachy byly – ne byly,
Ty holovy ne chesala
Shtyri nedili.

Ne dozeray, miy mylenkyi, moyoy holovy,
Lem zaprihay shtyri voly,
Ydyi do vdovy!

Ne chochu ya zadnoy vdovy, ni nevistyci,
Bo-m polyubyv tebe divcha
V toty m’yasnyci.

A u L'vovi, pry Lyemberku, malyuvanyi dvir,
A v tim dvori kamenycya,
Osidlanyi kin.

Pid tym konom bila nozka, sribna pidkova,
Kotra divka mya polyubyt,
Ta bude moya!