Hazet ne chytay, berezy poturbovani nervy,
Zakryi televizor kartynoyu Kloda Mone.
Pidy v hastronom, zakupy tam ostanni konservy,
I lyaz na dyvan. I chekay, doky vse ce myne.

Ne zmyty doshcham vsi nitraty, nuklidy i hasla,
Ne vyinyaty mozok cilym iz odvichnych leshchat –
Bo navit' u nebi odna tilky zirka ne zhasla,
Odna shche horyt', a vsi inshi davno vze – blyshchat'.

Cey svit zbozevoliv. Saperni lopatky i huma,
I duren, shcho klyche svyatyty nozi ta serpy...
A ty ne vstavay, ty dyvysya u stelyu i dumay,
Dyvysya i dumay – ta tilky, na Boha, ne spy!..

Pid viknamy klychut': "Za namy!.. Za namy!.. Za namy!.." –
Nove pokolinnya mesiy vypuskaye tyurma.
"Za namy, za namy!.." – i tochyt'sya biyka z mlynamy,
I spysy, i rebra trishchat' – a zvytyahy nema.

Ta y buty ne moze, dopoky v skazenomu herci
Stynayut'sya z pryvydom pryvyd, z maroyu mara,
I zlo polynom prorostaye u koznomu serci –
Rodyuchyi to grunt vid zotliloho v nomu dobra!..

Zmarnovani sela do strich zarosly bur’yanamy,
Skalicheni doli roznosyat'sya vitrom, yak dym...
Kudy z ty schopyvsya? – "Za namy, za namy, za namy!.." –
Shcho z, day tobi Boze vhadaty kudy i za kym...